Woningtoewijzing aan aandachtsgroepen

Aandachtsgroepen hebben vaak moeite om zelf woonruimte te vinden en een nieuw bestaan op te bouwen. Ze moeten daarbij concurreren met reguliere woningzoekenden, maar zijn daar niet altijd zelf toe in staat. Er is momenteel veel politieke aandacht voor de aandachtsgroepen en het (beter) huisvesten van deze groepen is een belangrijke opgave voor de komende jaren. Arbeidsmigranten, (dreigend) dak- en thuislozen, statushouders, studenten, medisch en sociaal urgenten, ouderen (met een zorgvraag) en woonwagenbewoners hebben extra hulp en aandacht nodig, concludeerde een interbestuurlijke werkgroep in het adviesrapport ‘Een thuis voor iedereen’. Interbestuurlijke werkgroep versterking beleid huisvesting aandachtsgroepen. (2021). Een thuis voor iedereen. 1

Toewijzing anders organiseren

We brachten via deskresearch per aandachtsgroep in beeld hoe de woningtoewijzing aan die groep in Nederland momenteel verloopt. We willen woningcorporaties en gemeenten (en ministeries) hiermee een inspiratiebron bieden voor een dialoog hoe zij de toewijzing lokaal of regionaal (anders) kunnen organiseren. En hoe zij het toewijzen van aandachtsgroepen onderdeel kunnen maken van de op te stellen woonzorgvisies, waarin de huisvesting van de aandachtsgroepen een verplicht onderdeel wordt (als het wetsvoorstel Versterking Regie op Volkshuisvesting aangenomen wordt).

Praktijkvoorbeelden

Deze publicatie biedt verschillende praktijkvoorbeelden van vernieuwende toewijzingsmethoden, voorrangsregels en het toewijzen aan aandachtsgroepen door andere organisaties dan woningcorporaties. Je leest meer over onder andere:

• Het oprichten van een seniorenloket waar ouderen (uit koop en huur) met al hun vragen over verhuizen en zorg terecht kunnen.
• We zien woningcorporaties en transformatieorganisaties vormen van ‘anders toewijzen’ toepassen, waarbij motivatie zwaarder meeweegt dan inschrijfduur.
• Gemeenten die tijdelijk alle sociale huurwoningen aan statushouders toewijzen om ruimte in de asielopvangcentra vrij te maken, of statushouders ‘ruilen’. En woningcorporaties die statushouders zelf met voorrang laten zoeken en reageren.
• Er komt een landelijk inschrijfpunt waar studenten zich kunnen inschrijven, ongeacht waar ze willen studeren. We zien dat woonwagenbewoners zich nog (altijd) bij verschillende instanties moeten inschrijven, maar ook voorbeelden waar de inschrijving nu via de regionale woonruimteverdeelplatforms van woningcorporaties gebeurt.
• Er zijn woningcorporaties die op basis van algoritmes, meet-and-greets en de inzet van datingbureaus een goede match faciliteren tussen woningdelers.