Verbinden van opgaven in een wijk: het kán

Regelmatig wordt het verbinden van opgaven in een wijk zowel gezien als ‘het ei van Columbus’ en als ‘onhaalbaar en te complex’. Wat ons betreft zijn beide zienswijzen juist.

Het kan bijvoorbeeld ideaal zijn om werkgelegenheid te verbinden aan het energievriendelijk renoveren van woningen. Maar het kan ook onhaalbaar zijn door een specifieke situatie in een wijk. Bijvoorbeeld omdat de woningcorporatie met veel bezit in de wijk meerjarige afspraken heeft met aannemers waardoor dit in deze wijk niet mogelijk is. Maar dat wil niet zeggen dat de ideale verbinding in de gemeente terzijde geschoven moet worden. Er komen nog tientallen wijken aan.

Vier stappen en een ladder

Aan de hand van vier stappen kunnen ambtenaren of projectleiders die in de wijk werken aan de energietransitie verkennen welke mogelijkheden er zijn om opgaven te verbinden:

1. Bepaal de samenhang tussen opgaven.
2. Stel de ideale verbinding van opgaven vast.
3. Verken welke belemmeringen de ideale samenwerking in de weg zitten. Los deze belemmeringen op, of agendeer ze zodat ze kunnen worden opgelost voor volgende wijken.
4. Bepaal de haalbare verbinding voor de opgaven op dit moment in de wijk.

Om opgaven met elkaar te verbinden moet er worden samengewerkt. Als onderdeel van deze vier stappen kan je met een ‘samenwerkingsladder’ de ideale en haalbare samenwerking voor het verbinden van opgaven bepalen.

Het haalbare doen met oog voor het ideale

De stappen met de ladder vormen samen een instrument voor het verbinden van opgaven. Om succesvol in een wijk aan de slag te gaan is meer nodig. We hebben in deze publicatie verwezen naar interessante kennisbronnen en instrumenten, maar er is veel meer. Je hoeft niet alles zelf uit te vinden. Dus verbindt de opgaven in een wijk op een manier die haalbaar is en breng de belemmeringen in kaart die de ideale verbinding in de weg staan zodat daar voor volgende wijken naar gekeken kan worden. Kortom, het haalbare doen en het ideale niet laten liggen.