Woonwagens en woningcorporaties

Het Beleidskader gemeentelijk woonwagen- en standplaatsenbeleid van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (2018) biedt handvatten om lokaal nieuw woonwagenbeleid mensenrechten-proof te ontwikkelen. Dit vraagt van veel organisaties een flinke omslag in het denken en handelen (van normalisatie naar mensenrechten-proof). Gemeenten én woningcorporaties zijn bereid om mee te werken, maar worstelen met deze omslag.

Woningcorporaties zijn een belangrijke samenwerkingspartner van gemeenten. Als ‘uitvoerende’ partij zijn woningcorporaties primair verantwoordelijk voor het ontwikkelen, verhuren en exploiteren van nieuwe standplaatsen, althans “voor zover deze tot de doelgroep behoren” (Beleidskader, p.7). Dit is een heldere en herkenbare taak vanuit de Woningwet 2015.

Toch blijkt de praktijk weerbarstig. Hoewel woningcorporaties bereid zijn om de slag te maken, zijn ze vaak terughoudend in de uitbreiding van het aanbod aan standplaatsen. Ze geven aan dat ze worstelen met de rol die hen wordt toebedeeld ten opzichte van de rol van gemeenten. Ook vragen de corporaties aandacht voor de contacten en (vertrouwens)relaties tussen corporatiemedewerkers, beheerder en woonwagenbewoners.

Platform31 beschrijft in deze publicatie de worsteling, de vragen en knelpunten van woningcorporaties en de ervaringen van woningcorporaties met het nieuwe beleidskader. En biedt als sluitstuk nieuwe inzichten, reflecties en vier succesfactoren onderweg naar nieuwe woonwagenstandplaatsen.