2.4.14 Gebiedsontwikkeling

Gebiedsontwikkeling zit in een identiteitscrisis. Jarenlang waren de kaders en spelregels van de (her)ontwikkeling van steden, wijken en buurten duidelijk. Overheden, al dan niet samen met private partijen en/of corporaties ontwierpen plannen. Plannen die veelomvattend waren integraal, waarbij de eindgebruiker pas laat in beeld kwam. Deze aanpak stoelde in belangrijke mate op de aanwezigheid van voldoende middelen. Aangezien er enorme vraag bestond naar vastgoed en locaties om te ontwikkelen, was er sprake van een aanbodgestuurde markt. Toen de crisis kwam, veranderden de kaders en spelregels in rap tempo.

De motor achter de ontwikkelingen in het verleden, de opbrengsten uit grond en vastgoed, kwam tot stilstand. Gebiedsontwikkeling 1.0 bleek niet meer te werken; gebiedsontwikkeling 2.0 werd geïntroduceerd. Kenmerkend hiervan is de zogenaamde organische gebiedsontwikkeling. Niet meer grootschalig, langdurig en door overheid en ontwikkelaars, maar kleinschalig, zonder blauwdrukken, voor en door de bewoners. De overheid faciliteert. Voor meer inspiratie lees de rapporten van de Visitatiecommissie en het experiment Samenhang in de Wijk ‘Door de oogharen’ van Pieter Tops (id). Zie verder ook het essay Stedelijke Vernieuwing op Uitnodiging. Jeroen van der Velden, Olof van de Wal, Frank Wassenberg. 2012

Wijkaanpak door de jaren heen

De wijkaanpak door de jaren heen

Aan de slag

Thema's

Toepassing

2.4.14 Gebiedsontwikkeling

Abonneren nieuwsbrief

Abonneren nieuwsbrief