Wonen in een verhaal

Drie weken geleden was ik bij de opening van het Boekhuis in Amersfoort, een mooi voorbeeld van wat collectief particulier opdrachtgeverschap genoemd wordt. Het Boekhuis biedt ruimte aan 23 appartementen en diverse gemeenschappelijke voorzieningen. Wat nu het Boekhuis heet, was vroeger de centrale vestiging van de Amersfoortse bibliotheek. Vele Amersfoorters waren er kind aan huis. Ze kwamen voor een boek, CD of video, of om er rustig te kunnen studeren. Ikzelf was daar één van. De serene rust en de geur van boeken maakten de bibliotheek tot een unieke plek.

Toen een aantal jaren geleden werd besloten om de bibliotheek te verhuizen, kwamen een architect met liefde voor het gebouw (Bossche school) en een actieve stadsbewoner met het idee voor een woongemeenschap in contact met elkaar. Samen ontwikkelden ze een plan. Niet alleen voor het leegkomende pand maar ook voor de openbare ruimte die hoognodig aan een opknapbeurt toe was. De gemeente schreef een tender uit die door de initiatiefnemers werd gewonnen. Een lang en taai proces volgde. En recent was het zover. De champagne mocht eindelijk ontkurkt worden.

Wat mij fascineert is de bijzondere betekenis van een bibliotheek als publieke plek. Het is niet zomaar een gebouw, maar een drager van talloze individuele en collectieve ervaringen, een plek met een ziel. En die ziel leeft thans in het Boekhuis voort. In het hekwerk aan de achterzijde van de pand zijn citaten uit de Nederlandse literatuur verwerkt en de gemeenschappelijke ruimte is voorzien van een enorme boekenkast waar de bewoners hun eigen collecties hebben ondergebracht. Maar ook zonder die uiterlijke kenmerken is het Boekhuis en bezield onderdeel geworden van de stad, een gebouw met een verhaal.