Wilma* (68) is na 53 jaar verhuisd: een lastige, maar verstandige beslissing
Schaarste aan woningen zorgt voor een toenemende druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd wordt van senioren verwacht dat ze langer zelfstandig thuis wonen. Vaak passen senioren hun huidige woning aan, zodat zij hier kunnen blijven wonen wanneer gezondheidsproblemen optreden. Een alternatief is verhuizen naar een geschikte woning én woonomgeving. De woning die zij achterlaten, komt hierdoor beschikbaar voor anderen. Het stimuleren van deze doorstroming draagt dus bij aan het passender wonen van senioren én helpt bij de aanpak van de woningmarktproblematiek. Wilma vertelt haar verhaal.
Naam: Wilma*
Leeftijd: 68 jaar
Gezinssamenstelling: Alleenstaand
Vorige woonsituatie: Eengezinswoning met tuin in Enschede (sociale huur)
Huidige woonsituatie: Aangepast appartement met één slaapkamer en balkon in Enschede (sociale huur)
Op het moment dat Wilma hoort dat zij niet in aanmerking komt voor een traplift begint haar zoektocht naar een gelijkvloerse woning. Via de seniorenmakelaar wordt er al gauw een passend appartement gevonden in dezelfde wijk als waar Wilma is opgegroeid. “Ik heb 53 jaar in mijn vorige huis gewoond. Mijn nieuwe omgeving is nog even wennen.”
Wilma is vijftien jaar op het moment dat zij haar vorige woning samen met haar ouders en oudere broer betrekt. “Ik was nog een kind toen ik daar kwam wonen en koester veel mooie herinneringen aan die plek. Weggaan was daarom een grote stap.”
Na het overlijden van haar beide ouders blijven Wilma en haar broer in het ouderlijk huis achter. “Mijn broer en ik hadden het gezellig samen. Het was goed toeven in het huis.” Deze situatie verandert vier jaar geleden als haar broer na een kort ziekbed overlijdt. “Dat was een ontzettend moeilijke periode. Ik was erg op mijn broer gesteld.”
Ook de gezondheid van Wilma gaat in die tijd achteruit. “Ik kwam nauwelijks meer de trap op, waardoor ik noodgedwongen beneden bleef. Toen heb ik via de Wmo een vergoeding voor een traplift aangevraagd. Maar deze aanvraag is helaas afgewezen.”
Op dat moment wordt duidelijk dat Wilma niet in haar woning kan blijven. Ze zoekt vervolgens hulp bij woningcorporatie Domijn. Hier wordt haar hulpvraag gelijk serieus genomen. Na een paar dagen staat de woonconsulente bij haar op de stoep en bespreken ze gezamenlijk haar woonwensen en -behoeften. “Ik voelde mij gehoord door deze consulent. Na een paar weken wachten, werd er al een geschikte woning voor mij gevonden dicht bij mijn ouderlijk huis. Het ging allemaal erg snel.”
Twee dagen voor de sleuteloverdracht is bijna alles gereed voor de verhuizing: de vrijwilligers staan paraat, de verhuiswagen is gehuurd en Wilma’s laatste spullen worden ingepakt. Dan slaat het noodlot toe. Na een val in haar woning breekt Wilma op meerdere plaatsen haar been. “Toen ik daar lag, wist ik gelijk dat het niet goed was.”
Een ziekenhuisopname en langdurige revalidatie volgen. “Het was een vervelende timing. Ik wilde graag mijn steentje bijdragen op de verhuisdag, maar ik lag in plaats daarvan in het ziekenhuis.” Tijdens de revalidatie wordt er gelukkig goed voor Wilma gezorgd. Vanaf het centrum waar zij verblijft, kan Wilma in de verte haar nieuwe appartement zien. Ze vertelt enthousiast: “Ik zei vaak tegen de zusters van het revalidatiecentrum: ‘Kijk! Daar ga ik wonen. Dat is mijn nieuwe huis!’ Het personeel reageerde dan altijd enthousiast. Zo begon ik een beetje aan het idee te wennen.”
Tijdens haar opname heeft Wilma goed contact met de woningcorporatie. “De woonconsulente was geduldig en dacht mee. Door de ongelukkige situatie is er zelfs een schikking getroffen met betrekking tot de huur. Later kwam mijn consulente langs met bloemen om mij beterschap te wensen. Dat was erg attent.”
Na drie maanden revalideren, kan Wilma haar nieuwe woning betrekken. In de maanden dat zij is opgenomen, zijn verschillende instanties bezig geweest om het appartement compleet aan te passen aan haar wensen en behoeften. Wilma: “Op de plek waar eerst een tweede slaapkamer zat, hebben ze een aangepaste badkamer gerealiseerd. Ook de wc is verruimd en voorzien van beugels. Zo kan ik veel zelf doen en heb ik weinig hulp nodig.”
Ook ervaart Wilma de woonomgeving als erg prettig. Het appartement is gelegen in haar vertrouwde wijk en het winkelcentrum is aan de overkant van de straat. “Het mooiste aan mijn woning vind ik het uitzicht. Ik kijk uit op een kinderboerderij en een grote fontein. Ik heb nu al zin in de zomer. Dan kan ik van een afstandje naar alle dieren kijken en genieten van het weer.”
*De echte naam van Wilma is bekend bij de redactie van Platform31.
Voor de corporaties:
Voor andere senioren: